BACK IN TOWN, last but not least reisverslagje!!

Hoi!

Maandag (nog steeds in Cairns) wilden we eigenlijk gaan snorkelen, maar waren we zondagavond te moe om nog van alles uit te zoeken (of heet dat gewoon lazy?). Toch hadden we ons deze dag qua outfit klaar gemaakt voor een dagje snorkelen. Eerst nog even de waterschildpadden op de camping eten geven. Dit was een optie en wij waren natuurlijk zo enthousiast dat we het voer gratis van de eigenaar kregen (scheelt toch weer 2$, whoopwhoop). Na al onze liefde te hebben gegeven aan de schildpadden en onze haat aan de vissen (aten namelijk zowat al het voer van de schildpadden op) moest er nog een trip geregeld worden. Er was nog een trip vrij, maar hierbij ging je gewoon met een ferry naar een eiland waarbij je zelf vanaf het zand de Great Barrier Reef in kon en meteen kon gaan snorkelen. Dit leek ons niet helemaal het mooiste plekje ooit (als we er zijn, doen we het natuurlijk goed!), dus we besloten even een kijkje op Google te nemen om een andere tour te vinden. Al gauw bleek dat we deze dag nergens meer terecht konden (wat natuurlijk logisch was). De planning dus anders dan verwacht, maar het tripje geboekt voor dinsdag, ook prima! Toen Wes en ik er waren, vonden we Cairns nogal een achterbuurt… Toen was er wel veel gesloten, regende het en zagen we heel veel asociale mensen. Nu vond ik dat al een stuk minder, máár, mama en ik hadden prima weer en er was veel meer leven op straat (maar toch wel met asociale mensen hoor). We besloten deze dag gebruik te maken van de kabelbaan die 7,5 kilometer over een (ander) regenwoud ging! Geloof het of niet… dit vond ik dan weer wel een beetje eng (en ja… ik heb geskydived). Het uitzicht was wel bizar mooi! Hier en daar bij stops eruit om wat te wandelen en nog even wat langer genieten van de omgeving. De eindbestemming was Kuranda, een dorpje in het regenwoud waar je om kwam in de Aziaten en erg toeristisch is. ’s Avonds zijn we naar een andere camping gereden, wat iets dichter bij centrum zou moeten zitten van Cairns. Hier maar meteen staan koken op ons mini pitje, blijft grappig. Er is elke avond een nachtmarkt in Cairns, deze moesten wij natuurlijk echt wel even bezoeken. Het fijne was dat dit ook overdekt was, want het begon een beetje te druppelen. Bernadette (cliënt van mama’s werk) zit momenteel ook in Australië (een beetje door ons, mag wel even gezegd worden) en met haar hadden we de afgelopen weken al contact. Leuk om haar verslag te volgen, want ze liep steeds iets voor ons schema. Bernadette zat deze dagen ook in Cairns, dus we vroegen of ze zin had om een biertje te doen. Helaas zag ze dit bericht nét te laat, maar er was nog een avond over! Mama en ik zijn redelijk op tijd naar bed gegaan, want de wekker ging de volgende dag weer vroeg!

We moesten dinsdag om 07:30 uur bij de haven van Cairns zijn en waren iets van 5 minuutjes te laat, dit kan ik dan stiekem weer niet loslaten, maar hey, we zijn in Australië, hier doen ze niet aan tijden. Eenmaal bij de haven aangekomen vroeg een vrouw of ze ons kon helpen, we keken vast heel zoekend… haha! Ze vertelde dat onze trip niet door ging (hartverzakking), maar dat we overgeboekt waren naar een andere boot en organisatie. Goed dat ze ons aansprak dus! Het snorkelen was weer geweldig! Zo bizar wat er allemaal zwemt en wat je allemaal aan natuur ziet… dat besef je eigenlijk niet echt. Van te voren kon je je ook opgeven om te gaan duiken (introductieduik), leek ons erg gaaf! Mama ging er dan ook meteen voor. Ik besloot (na veel balen) verstandig te doen, want ik had al wat last van mijn oor en we zouden vliegen de volgende dag… Je mag eigenlijk niet als je binnen 24 uur gaat vliegen. Ditmaal waren er weer veel mensen zeeziek, maar doordat wij voorin zaten en de zeezieken allemaal naar de achterkant op het trapje in de frisse lucht werden gezet, hadden we het niet zo door. Bij de tour van Wes en ik was het nog wel erger toen. Mama heeft heel even gedoken, maar vond dit toch wel eng en besloot na een tijdje maar weer te gaan snorkelen. Rond 16:30 uur waren we weer terug van onze trip. Onze ‘eigen’ tour zou tot ongeveer tot 18:00 uur duren, dus we hadden mooi 1,5 uur te veel betaald voor het parkeren (balen, he mam…). Ondertussen hielden we contact met Bernadette, want we zouden deze avond een drankje doen. We vroegen of ze zin had om ook een hapje te eten, want dit moesten wij nog doen. Ze vertelde dat ze al met een ander Nederlands meisje was, maar we dit best met z’n allen konden doen. Zo gezegd, zo gedaan! Het was super gezellig. We kwamen er nog achter dat het andere Nederlandse meisje de volgende dag dezelfde vlucht had als ons naar Melbourne, hoe toevallig!

Woensdag werd ik wakker met een hele pijnlijke rug… ik stap de camper uit, en hop, ik ga door mijn rug… Dit heb ik wel eens vaker, hartstikke normaal… haha, maar dit was natuurlijk mooi een superslechte timing! Al helemaal deze ochtend, want we moesten alles inpakken en schoonmaken. Dit was namelijk de dag dat we ons huisje op wielen, moesten inleveren. Wat hebben we er een geweldige tijd ermee gehad! Sorry schakelbak, als we je nog meer verprutst hebben, dan je al was. Sorry ruitenwissers, dat we dachten dat je onze knipperlichtaanwijzer was. Sorry laatjes, dat jullie af en toe door de hele campervan vlogen, omdat we het slotje vergaten dicht te doen. Sorry rookalarm, dat je zo vaak af ging voor niks. Sorry bank, dat we je nooit hebben gebruikt, je was al die tijd een (zand) bed, omdat we niet wisten hoe je nou precies werkte. Gelukkig ben je goedgekeurd en mochten we afscheid van je nemen. Hierna namen we een taxi richting airport, erg spraakzame taxi chauffeur trouwens, mag wel even gezegd worden. We vlogen deze dag naar het o zo koude Melbourne! Een vlucht van 3,5 uur, prima te doen dus! Ondanks mijn rug, heb ik bijna de hele gevlucht geslapen (vraag me niet hoe) en mama vond het ook een easy vlucht. In Melbourne voelde ik meteen een koude wind (ruikt als Nederland dus, mmm). Vanaf het vliegveld ging er een shuttle bus en vanaf daar moeten we vervolgens weer een tram nemen naar ons hotel. Wie mama goed kent, een taxi was natuurlijk een no go. Zie je ons al lopen? Of nou ja lopen? Dat van mij kon je geen lopen meer noemen, met 100 koffers (nee oke ik overdrijf) in een mega drukke stad. Na een tijdje vonden we dan eindelijk de juiste halte van de tram (bijna in de verkeerde gestapt)… Goed, het was ongeveer 17:30 uur en de trams waren allemaal OVERVOL….(thankgod), dus we moesten wel een taxi nemen. De eerste de beste taxi kon ons helaas niet brengen vanwege onze koffers (misschien leken het er toch wel 100?). Na een tijdje vonden we gelukkig een volgende en deze (stille) taxichauffeur bracht ons naar het hotel. De check in ging snel en onze koffers werden gebracht naar de juiste kamer, prima. ’s Avonds een hapje gegeten om de hoek en wat tours bekeken. Wat een prijzen weer, ik blijf me erover verbazen! Ik had het geniale idee om het dan maar zelf te rijden…. Gaat alleen wat lastig zonder campervan, oeps even vergeten, I miss ya already vannetje! Vervolgens lekker ons King Size bedje in. Dat lekker ons bedje in, was voor mij iets minder. Ik heb helaas bij elkaar maar zo’n 4 uur geslapen, vanwege mijn rug…

Donderdag zijn we met een hop on, hop off bus door Melbourne gereden. Én oh wat is het hier koud! Maar dat is op zich goed, want dan kan ik vast wennen voor in Nederland (ja het wordt daar langzaam warmer, maar dat is voor mij echt nog koud hoor). Na een jaar lang volop zomer, was dat koude windje echt wel even wennen. Tijdens de bus tour (knikkebollen, hallo maar 4 uur slaap afgelopen nacht) zijn we er vooral uitgegaan bij de shopgedeeltes (dat moesten we echt doen hier volgens iedereen!), maar natuurlijk ook af en toe wat cultuur gesnoven. Ik ben behoorlijk trots op mezelf dat ik de hele dag met zo’n rug rond heb gelopen.
Helaas niet al te vrolijk, sorry mam, maar ik kan er weinig aan doen en gelukkig begreep ze dat. Na het dagje hop on - hop offen, leuk werkwoord zeg, besloten we te wachten tot het donker werd. Klinkt spannend he? Dit wachten hebben we gedaan in een klein, smal, schattig, levendig straatje. Heerlijk een fles wijn leeggedronken en tapas gegeten! Wel jammer van de hoosbui. Wij zaten dan wel prima onder een parasol en heater, maar onze rugzak was, bleek later, zeiknat geworden. De laatste tijd wordt het erg vroeg donker, dus het werd niet al te ‘laat’. We hadden gewacht tot het donker was, omdat we naar de Eureka Skydeck wilden gaan. Dit is het hoogste (297 meter!) gebouw in Melbourne. 88! verdiepingen hoog en in zo’n 40 seconden waren we boven. Wat een uitzicht over Melbourne dat super mooi verlicht is. Terug gekomen bij ons hotel vroegen mama en ik ons ineens af of we hier niet gewoon een breakfast zouden moeten krijgen (natuurlijk via Groupon geboekt, dus het kon van alles zijn). Van te voren had ik nog gekeken, maar ik kon niks vinden op de voucher, dus hebben we ’s ochtends gewoon ergens om de hoek ontbeten. Toch maar even beneden vragen… En ja hoor, dit hadden we gewoon moeten krijgen. Het ging met inchecken ook allemaal zo snel en vooral weinig informatie. Natuurlijk ook een beetje onze fout, maar ergens ook wel van het hotel. Dit hebben we dan ook even laten merken… Helaas allerlei smoesjes en geen oplossing, mooi stom dus. Het welkomstdrankje in elk geval nog wel even genuttigd (duh) en vervolgens ons bedje in. Helaas hadden we ook nog eens buren die keihard praten (praten? echt schreeuwen gewoon) en constant met Jan en alleman bellen en hun telefoon op luidspreker geluidsstandje 100 hebben staan. Goed, genoeg frustraties bij elkaar, dus ook dit hebben we even laten merken aan de buren.

Donderdag eerst genoten van een goed geregeld ontbijtje, extra jammer dus dat we deze de vorige dag hadden gemist. De man dat het ontbijt verzorgde vroeg zich af waarom wij er gisteren niet waren en nadat wij ons verhaal hadden gedaan, probeerde hij (wel) nog allerlei oplossingen te bedenken. Na het ontbijten zijn we, nog weer met de hop on hof off –bus, langs de Queen Victoria market geweest. Dit wilde we gisteren eigenlijk al doen. Alleen kwamen we om 14:00 uur aan en toen was precies de markt klaar. Lekker struinen over een marktje is altijd goed! Verder waren de producten meuk en overal hetzelfde… alleen soms een dollar duurder of goedkoper… haha! Hierna zijn we gaan lunchen. Mama de fish and chips en ik een burger met ook wat chips (de biertjes spreken inmiddels wel voor zich toch?). Én hop weer met de bus door naar de haven van Melbourne waar vooral veel eettentjes zaten. Helaas moesten we vervolgens alweer terug naar het hotel. Met de taxi naar het vliegveld (wow dat ging makkelijk mam!). Eenmaal bij het vliegveld ging alles super snel waardoor we eigenlijk veel te vroeg waren. Er waren wel wat winkeltjes, maar niet veel, dus uiteindelijk hebben we behoorlijk lang gezeten. Laat de vlucht dan ook nog eens 25 minuten vertraging hebben. Ach, we waren in elk geval op tijd. Ditmaal duurde de vlucht 1,5 uur dus dat was al helemaal easy. Al helemaal met onze piloot, want hij haalde zo de vertraging weer in. Weer terug in Sydney! Mijn 2e thuis! Best wel gek om weer terug te zijn. Ons hotel zat op loopafstand van het vliegveld, errug handig. Snel ons bedje in, want de wekker ging weer vroeg. Althans… de wekker ging eigenlijk alleen voor mij. Om precies te zijn om 06:00 uur, want ik ging nog langs de Feltons. Nog even het laatste afscheid en mijn spullen ophalen die ik even had achter gelaten. Helaas waren Dean en Riley een weekendje weg, dus zij waren er in elk geval niet. Het reizen bij elkaar duurder langer dan dat ik daadwerkelijk in Dee Why was, maar ach.Terwijl ik naar binnen loop, loopt de nieuwe au pair naar buiten. Oh hoi, oh doei, haha! Jayden en Julie waren nog boven, maar dat kwam goed uit. Kon ik even uit ademen, ik ga die heuvel in die straat zo niet missen! Toch maar even naar boven roepen dat ik er was. Ineens hoor ik ‘IIIIIIIRISSSS’ (HUH?! Geen ‘Iya’ meer, hij kan mijn naam zeggen!!!) En hop, een mega dikke knuffel en ik was nog wel bang dat hij me eventueel niet meer zou kennen. Op zich was er wel een grote kans van wel, want Julie en Dean stuurden me bijna elke dag een whatsappje dat hij weer eens naar me vroeg. Julie noemde dat nu ook nog een keer en vertelde dat ze dit verder met andere au pairs nog niet had meegemaakt (stiekem best trots op mezelf).Goed, nog even alle spullen in een handbagage koffer gemikt en in een grote rugzak. Mama was in het hotel gebleven, zodat zij vast de rest van de spullen zoveel mogelijk in 1 van onze koffers kon stoppen en zo ruimte te creëeren. Helaas moest ik dus vrij snel weer weg (nog een lift van Julie naar de bushalte, yes!). Het afscheid was gelukkig niet heel emotioneel verder. Ik heb de afgelopen weken al wel echt goed beseft hoe erg ik deze familie al mis en nog veel meer ga missen. Ik heb echt een geweldige tijd gehad bij ze! Eenmaal terug aangekomen bij het hotel alles in de grote koffers gestopt. Mama had 29,5 kilo en ik had 30,5 kilo, dikke prima dus (we mochten 30 kg). Ja! Wat neemt een mens wel niet mee, we weten het… Op het vliegveld begon wel echt even tot me door te dringen dat mijn tijd in Australië erop zit. Wat was ik nog graag langer gebleven zeg! Het einde is wel in zicht geweest, dus ik verlang ook wel weer naar Nederland (ik denk alleen dat ik na dag 1 alweer terug wil… haha). We vlogen om 15.00 uur (Australische tijd) en dit was eigenlijk wel een prima tijd. Rustig aan alles kunnen inpakken en je ‘wacht’ niet de hele dag op je vlucht. Ik zag een klein beetje tegen de lange vlucht op, maar dit kwam vooral door mijn rug. Het is verder gelukkig allemaal goed verlopen! Singapore Airlines is een goede vliegmaatschappij.

Wat heeft Australië me goed gedaan zeg! Ik heb een hele mooie tijd gehad met af en toe wat tegenslagen, maar dit heeft me vooral veel sterker gemaakt. Het laatste zetje dat ik nog nodig had, is gezet! Stukkie zekerder en ik kan veel meer laten gaan. Stiekem had ik er een beetje op gehoopt, maar ik had niet verwacht dat het me zó goed zou doen. Het is echt een geweldig land en ik weet zeker dat ik hier nog een keer terug kom. Alleen al vanwege het weer, de lieve/behulpzaam/geïnteresseerde mensen en het relaxte sfeertje. Het au pairen is ook echt een goede tijd geweest. Heel veel geluk gehad met de familie Felton en ik ga ze oprecht missen! Vooral Jayden om me heen mis ik al heel erg. Gelukkig genoeg foto’s en video’s die ik al regelmatig terug heb gekeken. Dit was het dan… Ik ben super blij dat ik altijd mijn blog bij heb gehouden, want echt… af en toe voelde het als huiswerk. Iedereen bedankt die me gevolgd heeft! Door het delen van mijn verhalen, voelden jullie toch weer een stukje dichterbij.

BACK IN TOWN! We hebben een hele goede vlucht gehad! Voor mijn gevoel vloog (letterlijk, haha) het zo voorbij. Van te voren keek ik erg uit naar het Schiphol kippenvel moment! Eenmaal aangekomen stond niemand bij de aankomsthal…. Typisch mijn familie, hahaha. Gelukkig kwam papa ineens aanrennen (ik zag hem eerst niet) en toen natuurlijk het hele emotionele gebeuren met de rest ook. Een mega beer (even langs als ik… mega!!!) van Lars en Tess gekregen, zo lief! Inmiddels weer thuis, zo fijn!!!

Kus,
Iris