Airlie Beach to Cairns

Hoi!

Maandag moesten we rond 10 uur weer van de camping zijn in Airlie Beach. Dit stond sowieso wel op de planning, want we moesten nog naar de stallingsplek voor de campervan en hopen op een plekje, zo werkte dat. Vooraf reserveren was niet mogelijk. We moesten om 14:00 uur verzamelen voor onze trip. Gelukkig was het mooi weer en zijn we (nog een keer) naar de lagoon geweest en hierna zijn we nog even ergens gaan lunchen. Bij de check in voor de trip hadden we zakken gekregen waar we onze spullen in moesten doen. Deze zakken zijn zand en water dicht. Helaas zat er verder geen hengsel aan, dus het was vrij lastig dragen. We moesten ongeveer een kwartiertje lopen, maar in de hitte, bergjes en met zware zakken was dit nog best vermoeiend. We hadden het er nog over of we misschien toch wat meer bier of wijn moesten halen (op het eiland niet te krijgen, dus vooral zelf meenemen, maar geen rode wijn en geen glas…) Pfff… dit was al een missie op zich), maar dit was eigenlijk niet meer te sjouwen. We besloten dus niet nog meer te halen. Bij de verzamelplek kregen we een kort praatje, alvast snorkel pakken in de juiste maat en we moesten wat formulieren invullen. Al gauw bleken er een paar slome duikelaars tussen te zitten, waardoor het extra lang duurde (hoe moeilijk is het om je naam om te schrijven?). Er bleken ook nog 3 meiden te laat te zijn, dus ik hoopte dat het niet nog langer zou duren. Ik heb best lang geduld, maar dat had ik het inmiddels niet meer… Gelukkig gingen we de boot op en besloten ze de 3 meiden maar later op te halen. We zaten op een hele snelle boot, genaamd ‘wild cat’. Wij moesten natuurlijk weer onze nodige selfies met selfiestick maken, maar hier dacht de schipper even heel grappig te doen door keihard naar links en rechts te varen, haha. Binnen een halfuurtje kwamen we aan bij ons resort. Het woordje resort klinkt al beter dan onze campervan, maar het was ook echt super mooi! Bij binnenkomst staan overal bakjes water voor vieze voeten, erg grappig gezicht, maar vooral handig. Er waren heel veel verschillende nationaliteiten. Mensen uit Canada, België, Zwitserland, Italië, Ierland, Engeland, Duitsland en nog veel meer. We begonnen met een rondleiding over het resort (zwembad, bubbelbad, clubhuis en de verschillende slaapplekken). Hier en daar af en toe wat regels, dit stelde niks voor, maar dat vonden ze juist belangrijk. Wij hadden een private king kamer geboekt en daar was ik opeens nog meer blij mee toen ik de andere kamers zag. De rest (behalve 2 andere stelletjes) moesten namelijk met 6 gemengd kamers delen en hadden stapelbedden (wij hadden een eigen mega kamer met 2 persoonsbed). Wat ik wel jammer vond, is dat we de ‘badkamer’ moesten delen. Dit was buiten en verder heel mooi hoor! Alleen ik dacht eindelijk op een resort te zitten, zodat ik wat meer privacy zou hebben vergeleken op een camping… of doe ik nu te verwend? Laten wij dan ook nog eens de badkamer moeten delen met een nogal apart setje en dan met name hij… Zoveel hulp aanbieden dat het irritant/akwkard is, maar dat heeft hij zeg maar niet door (zij gelukkig wel en spreekt hem er ook regelmatig erop aan). Later bleek trouwens dat zij zelf een eigen badkamer hadden en we hebben ze dan ook niet gezien. Na een duik in het zwembad met iedereen, was het alweer 18:00 uur en we zouden om 19:00 uur gaan eten. Natuurlijk eerst nog even snel in ons eigen bad gelegen (gelukkig was buurman er niet). Het avondmaal was erg lekker en ook gezellig zo met zijn allen. Al gauw bleek er een slang buiten te zitten en 1 van de mensen van de organisatie vertelde ons dat deze niet zo gevaarlijk was, maar wel kon bijten. Toch waren wij zo gek om hem vast te houden… wat ik overigens dood eng vond. Hierna zijn we met zijn allen in het donker een rondje over het resort gelopen om wat beesten te vinden. We kwamen enge spinnen, kikkers en kreeftjes tegen (vast nog meer, maar ik wil er eigenlijk niet eens meer over na denken… brr). Vervolgens een kampvuurtje met marshmallows en natuurlijk je eigen drank. Zoals ik eerder al vertelde hadden wij niet heel veel alcohol (6 packje bier voor 3 dagen, 2 nachten). Veel hadden een goon (zo heet dat, hele goedkope wijn) van 5 liter. We waren toch wel wat jaloers! Gelukkig waren de 2 Zwitsers zo aardig om een paar glaasjes met ons te delen, heuj gratis wijn. Het was zo’n leuke sfeer met zijn allen! Mama was wel weer 1 van de oudsten, maar ook zij vond het (natuurlijk) heel gezellig. De volgende dag moesten we weer vroeg op, dus mama en ik zijn rond 23:00 uur gaan slapen.

De volgende dag begonnen we met een ontbijt om 07:00 uur en dit zou met z’n allen zijn. Eenmaal aangekomen om 07:00 uur waren we daar met zijn vieren van de 28…. Haha! Na een halfuurtje stroomden er wel wat meer mensen binnen gelukkig. De rest heeft het ontbijt gemist. Dit was eigenlijk onze enige echte volle dag op het eiland, dus we hadden er zin in! Het weer was tot nu toe ook prachtig! Toen we hier aankwamen was het erg donker en leek het te gaan regenen, so lucky us. Onze snelle boot kon niet helemaal tot het zand komen, anders zou hij vast gaan zitten. Je werd dus met een mini bootje opgehaald en gebracht per 10 mensen. Zoals je begrijpt, kan dit even duren, maar met deze mensen helemaal. Het zal wel weer een cultuur verschil zijn, maar sjezus, dit kon zoveel sneller. Onze eerste bestemming was Whitehaven Beach, je hoort het al, het zand was heel erg white. Hier hebben we tot lunch tijd gelegen en vooral veel foto’s gemaakt, gezwommen en in de zon gelegen (joehoe zon… eindelijk na alle erg bewolkte dagen). Hierna dus eerst even een lunch op de catamaran voor we weer verder gingen. Het was weer de bekende ‘tour lunch’, zelfgemaakte wraps, smaakte goed. Vervolgens nog weer een stukje met de boot om ergens te kunnen gaan snorkelen. Dit deel is ook al de Great Barrier Reef, dus ik was erg benieuwd of ik verschillen zou gaan zien vergeleken met Cairns. Ik denk dat we ongeveer een halfuurtje hebben gesnorkeld, voor ons was dit prima, maar ik kan me voorstellen dat anderen dit best kort vonden, maar niemand leek er mee te zitten. Het water leek in Cairns helderder, maar misschien had dit met het weer verschil te maken. Na het snorkelen zijn we weer een stukje gaan varen naar een mooie lookout. Het was een wandeling van ongeveer 10 minuten, dus erg makkelijk te doen! Én wat een uitzicht!!! De foto’s zullen mooi zijn, maar in het echt was het zo prachtig, bijna onrealistisch. Rond 17:00 uur waren we weer terug bij het resort, chillden we wat met zijn allen en waren we aan het wachten tot het eten klaar was. Na weer een goede maaltijd volgde een praatje over het eiland. Niet iedereen leek op te letten… Een paar praatten erdoorheen, onze buurman lag te knikkebollen met zijn hand voor zijn hoofd (ja… we zagen het wel buurman) en vervolgens stond een jongen midden in het praatje ineens op. Alleen mama en ik zagen dit gebeuren, dus eigenlijk was dat al komisch. Ineens stond hij zijn voetbalbroekje (tis een gozer (genaamd Hannes) van 2 meter, dus het viel best wel op dachten wij) recht te trekken en weet ik veel wat hij allemaal deed en recht moest leggen. Je kon ons dus weg dragen, echt tranen van het lachen…. We zaten alleen letterlijk achter de verteller, dus iedereen zat mee te lachen met ons en de verteller had dit in eerste instantie niet eens door. 1 blik en we kwamen weer niet bij. Best zielig, want Hannes werd steeds roder en keek steeds ongelukkiger, maar dat maakte het eigenlijk alleen maar grappiger. Na het praatje weer lekker gechillt met zijn allen. Voor we het wisten hadden mama en ik weer gratis wijn in onze handen (ditmaal met dank aan andere mensen)… We trekken het aan of iets, ik weet het ook niet. We hebben wat drankspelletjes gedaan én ja… mama doet dat gewoon mee! Hoe cool!! Deze avond was het sfeertje dus ook weer erg gezellig met de hele groep! Tijdens de drankspelletjes kwam Hannes nog naar me toe en zei hij: Wow jij hebt zo’n coole moeder, ze doet gewoon mee met dit! Hij was dus gelukkig niet boos op ons, dat we hem die avond aan het uitlachen waren. Rond 23:30 uur lagen we weer in ons bed. Later lag ik nog in mijn bed te denken: we hebben nu zelfs bier over… In het begin (niet áán het begin, he mam) wisten we eigenlijk al wel dat we te weinig hadden, maar kregen we het echt niet meer mee en zo aan het eind van de trip bleken we ineens over te hebben en moesten we de helft weer mee terug sjouwen.

Woensdag begon het ontbijt om 07:30 uur, maar we zouden om 09:00 uur weggaan. Mama en ik besloten gewoon lekker rustig aan te doen, want de dag ervoor was bijna niemand er nog tijdens het ontbijt. Deze dag was het helaas bewolkt, maar we hadden alleen de ochtend nog. Na 2 dagen zon was dit eigenlijk ook wel weer even goed vind ik! Je had de optie om nog een keer te gaan snorkelen. Ik had het wel gezien, maar mama vond het zo gaaf dat ze nog een keer ging. Ik heb lekker op het strand gelegen (zonder zon overigens). 1 van de gasten vroeg nog wie er zin hadden om het mini bootje mee te gaan om schilpadden te spotten, daar had ik wel zin in! Helaas geen 1 schilpadje gespot… Mama overigens ook niet met het snorkelen. Rond 11:00 uur zijn we weer richting Airlie Beach gevaren. Op het water waaide het toch wel weer hard, dus we hebben regelmatig letterlijk gevlogen (pap, wat ben jij blij dat je hier niet bij was). Wat een gave trip was dit zeg!!! Hierna hebben we onze campervan opgehaald en zijn we doorgereden naar onze volgende stop, Townsville. Al snel vonden we weer een camping. Dat gaat allemaal erg makkelijk hier! Het is geen hoogseizoen natuurlijk, maar gelukkig zitten er wel steeds genoeg mensen. In Townsville zelf hebben we niet heel veel meer gedaan, want het was al bijna avond. Mijn ritme is nu ook zo dat ik om 18:00 uur al bij wijze van spreken zou kunnen slapen. Het is dan ook al helemaal donker.

Donderdag zijn we rond 07:30 uur opgestaan en hebben we vrij rustig aan gedaan. Voor deze dag stond een dagje Magnetic Island op de planning. We bekeken de ferry tijden pas toen we aan het ontbijten waren. Er zou er eentje een halfuurtje later vertrekken (we moesten dus nog ontbijten, afwassen en drogen en weer alles afbouwen). Dit was dus even haasten, maar anders ging hij pas weer een uur later. Natuurlijk werkt de navigatie dan niet mee (geen GPS signaal?!) en zijn ze in Australië niet echt van de bordjes om plekken aan te geven (verder trouwens wel veel verkeersborden dat van te voren al aangeeft bijvoorbeeld dat de snelheid verminderd wordt, erg fijn!). Goed, eenmaal aangekomen hadden we nog precies 2 minuten over, maar zagen we de ferry zo voor ons neus weggaan…. Te vroeg dus ook! Typisch Australisch... Nu moesten we dus nog weer een uur wachten. Gelukkig lag er de nodige wifi, dus wij vermaakten ons wel. Ineens zag ik heel veel mensen op een ferry zitten, terwijl het zeker nog een halfuur moest duren voor wij zouden vetrekken. Bleek wel de juiste ferry te zijn, dus ik ben blij dat ik even opkeek (en weer in de juiste wereld leefde… oeps social media). Weer ging de ferry te vroeg weg, maar gelukkig hadden we hem niet gemist. Het zou een ritje zijn van ongeveer 20 minuutjes, dat vloog zo voorbij. Op de ferry kreeg ik nog van een (onbekende) vrouw ineens insecten crème in mijn hadden geduwd. Ik zei het… ik zie eruit alsof ik de waterpokken heb. Was natuurlijk wel erg lief en het hielp wel (eventjes). Oh wat heb ik jeuk overal, niet aan denken…. niet aan denken… Onze aankomst met de ferry was bij Nelly Bay (Magnetic Island). We hadden van te voren een buspas geregeld waarbij je onbeperkt bij elke halte eruit kon en er weer in kon. Eerst zijn we gestopt bij een klein strandje Picnic Bay waar je uitzicht had op Townsville (waar wij dus verbleven). Er was een pier en er waren allemaal mariniers iets ingewikkelds aan het doen. Vervolgens weer even in de bus en door naar een Koala Sancutary (in Horshoe Bay). Hier hebben we een koala mogen knuffelen /vasthouden, een slang van 2,5 meter vast gehouden (ik vond dat ik dit hier in Australië moest doen, maar had niet verwacht dat ik écht zou doen), een krokodil en nog meer soorten reptielen. Nog weer even door naar het mooiste strand van Magnetic Island, ook in Horshoe Bay (stelt echt niks meer voor nu we op Whitsundays zijn geweest). Natuurlijk even een drankje gedaan en nog even op het strand gelegen. Onze laatste stop was bij de plek Geoffrey Bay/Alma Bay waar rock wallabies rond zouden moeten lopen, maar die hebben we niet gezien. Deze dag hadden we nog niet onze nodige boodschappen gedaan, dus we besloten een hapje te eten bij een leuke italiaan (of is dit gewoon een slecht excuus?) in het centrum van Townsville. We hadden nog een camping gebeld voor de overnachting, maar dit bleek achteraf zuidelijker te liggen dan we dachten, terwijl wij reizen richting het noorden. Na wat drankjes (vooral ik, mama moest rijden) dachten we ineens een briljant plan te hebben. De toegangscode van de camping van de vorige nacht zou vast niet gewijzigd zijn en hij stond niet vol, dus we besloten naar deze camping te rijden. Helaas werkte dit niet, maar het zou wel een leuk verhaal geweest zijn…. Gelukkig kon je nog inchecken tot 22:00 uur (wij waren er 21:15 uur) en stonden we weer in hetzelfde oude vertrouwde hoekje.

Vrijdag zijn we rond 09:00 uur vertrokken richting Mission Beach. Onderweg leek het wat bewolkt te zijn, maar was het qua temperatuur prima te doen. Het was ongeveer 3 uurtjes rijden. Vlak voor het einde kwamen we een bordje tegen (wow voor het eerst!) waarop stond dat je vanaf daar een heel mooi uitzicht zou moeten hebben. Hier zijn we dus even gestopt en het was prachtig! Verderop was onze camping die we van te voren hadden opgezocht alweer en hier hebben we even alles rustig bekeken. Hier kwamen we onze overbuurman en onze buren (van de buren…) tegen van de vorige camping, bizar! Zo zijn we al wel eens eerder dezelfde mensen tegen gekomen, maar nu 2 maal op dezelfde camping is wel heel toevallig. Het weer viel vandaag een beetje tegen en dat was wel jammer, want hier in Mission Beach was het vooral veel beach en uitzichten. We besloten naar een info point te rijden om hier wellicht op een leuk idee te komen. We hadden zelf al tours gevonden op de camping (want deze eigenaar was niet zo behulpzaam, zal wel niet echt Australisch zijn…), maar de meeste waren al vertrokken, want het was inmiddels bijna 15:00 uur. We kregen de tips om wat wandelingen te doen en verder moesten we nog boodschappen halen, dus hebben we ook naar een grote supermarkt gevraagd. Een ander vrouwtje nam ‘de tips geven’ even over, omdat de telefoon van de ander ging, maar zij was schijnbaar nog nieuw. Ze had tegen ons gezegd dat we de supermarkt vanzelf tegen moesten komen als we alleen maar rechtdoor gingen, maar mooi niet. Toch de navigatie maar aan dus… Na een poosje rijden leken we een soort snelweg op te gaan, dus dit voelde ook niet helemaal goed. Bleken we al 10 kilometer de verkeerde kant op te gaan, want het geluid van de navigatie stond nog uit (en zei maar niks…. Dat is gek…) Onderweg kwamen we wel een mooie “creek” tegen en dus zijn we hier even gestopt. Hier moesten we de hier heel bekende Cassowaries (vogels) tegen komen. Onvoorbereid lopen wij hier een soort bosje in. Ik verwachtte gewoon een soort open grasveld waar deze beesten dan zouden lopen, maar we gingen echt het bos en regenwoud in. Zoals ik dus zei ‘onvoorbereid’… ik heb in nog geen 10 minuten echt mijn heeeeele bovenbenen onder de bulten zitten. Wij denken dat al deze bulten van zandvliegjes zijn, echt verschrikkelijk. Nou was dit ook niet onze slimste zet om te gaan wandelen zonder je in te sprayen, maar zoals ik zei verwachte ik iets anders. Hierna zijn we boodschappen gaan doen en voor we het wisten was het alweer 17:00 uur. We hadden nog een plek als tip gekregen dat schijnbaar erg mooi is om een sunset te bekijken (nou hadden we geen zon, maar oke), dus hier zijn we ook nog even snel naar toe gegaan voor het donker werd. We hebben lekker gegeten en zijn op tijd naar bed gegaan.

We gingen op tijd naar bed, omdat we besloten hebben iets noordelijker dan onze ‘laatste stop’ van de oostkust te rijden. We twijfelden over Cooktown, omdat dit toch nog wel een heel eind rijden was. Maar als we wel zouden gaan, leek het ons slim om nu vast het langste stuk (450 km) te rijden, zodat we hierna alleen nog maar kleine stukjes terug hoefden. Verder was het deze dag ook nog steeds erg bewolkt en veel kans op regen (in Mission Beach in elk geval), dus zo heel veel meer konden we eigenlijk ook niet echt doen. Ondertussen heeft mama ook haar hele benen onder de beten zitten, dus nu weet ze hoe ik me de afgelopen tijd heb gevoeld… We hadden Australische buren op de camping in Mission Beach, dus deze hebben we even gevraagd om wat tips. Hij wist een binnendoor weg wat veel mooier rijden was vanwege alle mooie stops die je kon maken. Qua afstand zou het ook niet moeten uitmaken, dus wij besloten zo te gaan rijden. Volgens hem moesten we eindigen in Cooktown, want dit was het echt wel waard. Als we dan ergens aankomende week weer terug zouden zakken naar Cairns konden we gewoon weer aan de kust rijden en kon dit eventueel nog met een pond. De route was het echt helemaal waard! Zo zijn we een aantal keer gestopt voor mooie watervallen en geweldige lookouts punten en langs de weg alsmaar bananen- en suikerrietplantages. Bij de eerste waterval stonden we nog even alle camera’s te pakken en ons vol te sprayen met spray voor insecten (we hebben ons lesje geleerd… onderstukken letterlijk zowat gestikt, maar hey, alles voor minder van die ongelofelijke jeuk dingen). Ineens loopt er een Cassowary denken we dan… (Já índerdáád… dé vogel waar we gisteren naar opzoek waren en waardoor we nog veel meer onder de bulten zitten) langs. We spotten ook veel wilde dieren dat echt in de middle of nowhere heel dicht langs de weg stonden (en dus regelmatig oversteken of je auto zelfs omhoog tillen). Het was wel een lange weg dat rechtdoor ging, maar op zich was het prima te doen omdat we allebei rijden. De natuur langs deze weg is heel bizar. Zo hadden we aan het begin echt heel veel groen en aan het einde was alles helemaal droog en rood. Inmiddels zat de ‘ahhh’ erin zodra we een dode kangoeroe langs de weg tegen kwamen (meer gezien dan levenden). Eenmaal in Cooktown aangekomen hadden wij wel echt weer een ‘gat gevoel’. Dit was echt niks voor ons… Toch even langs een informatie punt want wie weet verkeken we ons er wel op. Alleen al naar het informatie punt rijden was een heel gedoe. Natuurlijk weer nergens borden die iets aangeven en onze navigatie gaf of niks aan, of zei te veel terwijl we alleen maar rechtdoor moesten of stuurde ons doodlopende straatjes in. Gelukkig zagen we er wel de humor van in, dus dat scheelde weer! Eenmaal bij het informatiepunt bleek het hier vooral mooi te zijn om te wandelen. Ook checkten we nog even of we wel echt via de kust konden rijden en met zo’n pond konden (wat onze buurman zei), mooi niet. Daarvoor heb je een 4x4 auto nodig en niet ons busje. Dit was dus wel even flink balen… en natuurlijk dat stuk dat we ‘voor niks’ hebben gereden naar Cooktown (toch weer een volle tank). Nu we er toch waren (en de navigatie ons 3 keer rondjes heeft laten rijden, terwijl we schelden op onze navigatie overigens wel een regenboog gespot) hebben we toch een blik geworpen in Cooktown. Even langs het James Cook monument en de o zo geweldige lighthouse (wat een heul lelijk ding was), want dit moesten de highlights zijn, woehoe toch maar weer even gezien! Oh en we kwamen nog een camping tegen dat adverteerde langs de weg met ‘no sandflies’, wij snappen waarom! Hierna besloten we maar weer een stuk terug te rijden richting Port Douglas. Dit stond namelijk al als optie op onze planning om hier een stop te maken. Dit was wel weer zeker 3 uur rijden, helaas hebben we hierdoor wel de hele dag in de campervan gereden… 8 uur vertrokken en rond 20 uur aangekomen op de camping. Gelukkig was het een slechte dag qua weer en hebben we wel het 1 en ander gezien wat we anders niet zouden zien (laten we het positief bekijken). Onze camping bleek in de buurt te zitten van de hoofdstraat, dus hier zijn we naar toe gelopen voor een hapje eten.

Zondag lekker brood getoasterd (ik verzin het ter plekke, heet dit niet gewoon geroosterd?). Dan is het rookalarm wel super handig! Die ging natuurlijk weer af, maar wel precies op het moment dat de broodjes er weer uit moesten. Hierna hebben we eindelijk onze eerste markt meegemaakt tijdens het reizen! Tot nu toe misten we ze elke keer bij alle bestemmingen en vaak nog op één dag ook. Als je erover nadenkt, stelt het eigenlijk niet veel voor, maar het was wel even leuk om over zo’n marktje te slenteren. Verder stond er voor deze dag een trip door het bekende regenwoud Daintree op de planning.
Overal zagen we advertenties van verschillende tours, maar behoorlijk prijzig weer. Gelukkig hadden wij een boek met de highlights van Australië 2015 en hier stond een route in die zelf te rijden was. Laten wij nou lekker eigenwijs zijn en dit gewoon doen. We begonnen bij Mossman Gorge. Hier aangekomen bleek dat dit weer allerlei wandelingen te zijn en omdat we vandaag een beetje keuzes moesten maken, zijn we doorgegaan naar de volgende plek. We hadden immers al gewandeld over de markt. Daintree was de volgende plek en dit is zo’n 200/300 miljoen jaar oud en hiermee het oudste regenwoud ter wereld! In Daintree loopt ook een rivier, genaamd Daintree River (goh, je raadt het!) en deze is zo’n 140 kilometer lang. Hier zijn wij met een bootje doorheen gevaren (niet helemaal hoor) en zijn we op zoek gegaan (met organisatie though) naar krokodillen. Na nog geen 5 minuten spotten we al 3 krokodillen, dus dat was snel! Aan bord was de hond van de eigenaar waarmee ik ook erg veel lol had. Hij kwam op een geven moment naast me zitten, dus ik natuurlijk weer de nodigde selfies… Likt die hond ineens aan mijn gezicht (ja ook dat is vastgelegd, maar niet mijn meest charming foto). Verder kwamen we tijdens deze tocht krabben (in een boom!) en een azure kingfish (heel klein blauw vogeltje ter grootte van een tennisbal) tegen. Ook dit beest maakte zijn nodige grappen door steeds weg te vliegen, maar ik heb ‘m vast kunnen leggen! Dit vogeltje schijnt erg zeldzaam te zijn en kom je eigenlijk weinig tegen tijdens de tours. Hierna zijn we doorgereden naar een pond omdat we nog naar Cape Tribulation wilden gaan en nog een paar wandelingen in het regenwoud wilden maken. Het rondrijden hier geeft al een hele kick… hoe geweldig is het dat we hier zo met ons campervannetje rondrijden. We kwamen eerst bij Alexandra Lookout uit waarbij je een prachtig uitzicht hebt op de Daintree River. Hierna een korte wandeling genaamd ‘de Jindalba boardwalk’ om wie weet Cassowaries tegen te komen. Wij dachten ze van de week te zien, maar dit bleek toch een heel ander beest te zijn, oeps. Helaas geen Cassowary tegen gekomen, maar wel weer een mooie wandeling gemaakt. Gelukkig kwamen we vervolgens tijdens het rijden naar de volgende plek eindelijk onze Cassowary tegen (ter grootte van een struisvogel). Natuurlijk meteen gestopt en snel wat foto’s gemaakt zonder erbij na te denken. Stapt er ineens een mannetje van een tour uit: You know those animals are very dangerous?! Ja dat wisten we wel, maar we waren zo enthousiast (en hebben ‘m nu wel vastgelegd). Achteraf verklaar ik ons voor gek dat we op 1 meter afstand foto’s hebben gemaakt en snap ik dat die meneer helemaal uitstapte om ons te waarschuwen. Goed, het avontuur ging nog een klein stukje verder. De laatste stop was voor nog een wandeling (Kulki Boardwalk) en deze is zo populair omdat je in het regenwoud bent en tegelijk uitzicht hebt op het Great Barrier Reef, wat dus uniek is in de wereld, hoe cool dat wij hier geweest zijn!

Dit was mijn laatste verslag vanuit het mooie Australië! Heel gek idee… Volgende week zondag land ik om 07:00 uur ’s ochtends in Amsterdam. Natuurlijk plaats ik daarna weer een (laatste!) stukje blog :)

Kus,
Iris