A lot of adventure in my own city

Hoi!

Meteen maar even een update: ik ben niet meer gebeld voor Jayden zijn konijntje, dus we hebben een nieuwe gekocht. Ik vind het echt een héél ander beest (die andere was natuurlijk al helemaal weggeknuffeld), maar Jayden heeft niks door. Top, we kunnen allemaal weer slapen!

Maandag heb ik een nieuwe au pair uit Zweden ontmoet. Jayden en ik gingen weer met de bus hier naar toe, we spraken namelijk in een groot park af. Dat Jayden een knap kereltje is, is 1…. Maar dat hij daar ook nog eens gebruik van maakt…. Is twee, haha! Hij kan ontzetten flirten met (onbekende) mensen. Dit vindt hij vooral leuk om in de bus te doen. Gelukkig vind iedereen het alleen maar grappig (tot nu toe)! De au pair heeft 3 kinderen: 2, 3 en 5 jaar oud. Stiekem ben ik best blij met 1 kindje… haha! Het park was erg groot en zij was natuurlijk veel met (al haar) kinderen bezig. We hebben niet heel veel kunnen praten, want veiligheid van de kinderen gaat voorop! Maar toch was het erg gezellig! Leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten. Ik was op tijd weggegaan, zodat ik 11:30 uur thuis zou zijn, want Jayden slaapt altijd om 12:00 uur. Natuurlijk viel hij alsnog in slaap… alle indrukken en de bus. Ik geef hem groot gelijk, want ik val ook heel makkelijk in een bus in slaap, haha! Ik probeerde hem, terwijl we lopend naar huis gingen, een soort van wakker te houden. Ter vergeefs, zijn oogjes vielen elke keer weer dicht. Eenmaal thuis kwam het dilemma weer… Ik vond het ook zo raar om hem in de buggy te laten liggen met een vieze luier. Hij wordt namelijk regelmatig wakker van een vieze luier. Hierdoor heb ik hem toch eruit gehaald, maar heeft hij uiteindelijk alsnog maar een uurtje geslapen. Ik heb verschillende pogingen gedaan…. Nieuw flesje melk, voorlezen, zingen en even op de schommelstoel (oké, ik heb serieus dit Nederlandse woord aan Linda moeten vragen, want ik kwam gewoon niet meer op) gezeten. Niks hielp, dus gingen we maar weer eerder naar ons eigen parkje in Dee Why. Verder hebben we nog boodschappen gedaan, want ik was wel in de ‘mood’ om voor ons allemaal te koken. Ik ben blij dat ik weinig verplichtingen heb en dat het ‘mooi meegenomen’ is als ik er een keer zin in heb. Tijdens het koken heb ik Jayden weer even achter mijn laptop gezet voor al die o zo geweldige kinderliedjes. Ik was zo vrolijk, dat ik ook maar even de kinderliedjes mee zong. Ineens stond Julie achter me: I didn’t knew you are a nice singer?! Schrik van mijn leven natuurlijk. Ik vertelde maar dat ik dit met al mijn liefde voor Jayden deed, maar ik stiekem blijkbaar toch even genoot van de kinderliedjes.

Dinsdag was het Australia Day. Yes, lekker een dagje vrij! Iedere inwoner in Australië is dan vrij. Nog even gegoogled: Celebrated annually on 26 January, it marks the anniversary of the 1788 arrival of the First Fleet of British Ships at Port Jackson, New South Wales, and the raising of the Flag of Great Britain at Sydney Cove by Governor Arthur Philli. Goed, dat dus! Ik ging met Jenneke en ‘haar’ Nederlandse vriendinnen van hier(yes, weer nieuwe mensen ontmoet) eerst naar Watson Bay. We verzamelden om 08:45 uur bij Townhall, dus dit betekende dat ik 07:15 uur van huis weg moest. Lekker vroeg op je vrije dag, maar dat geeft niks! Bij Watson Bay werden er verschillende wedstrijden Sup gehouden. Zo ook met honden, erg mooi gezicht! Daarna zouden we naar beachparty gaan, wat daar in de buurt zat. Het zou om 11:30 uur beginnen, maar om 12:30 uur hoorden we nog niks leuks, dus besloten we maar naar de stad te gaan. In plaats van 45$ uitgeven aan iets wat niet zo leek bleek te zijn. Eenmaal in de stad leek het meesten al voorbij te zijn, dus zijn we op wat (herrie) muziek afgelopen. Hier hebben we lekker in het zonnetje gechillt (lees: ik ben weer mega verkleurd, woehoe!). Na een tijdje waren we de muziek wel weer zat en liepen we door naar The Rocks. Helaas, waren we onze gratis 4 liter wijn (was nog van de vorige au pair, dank!), oké toen al iets minder, maar toch, vergeten mee te nemen. Misschien ook wel bewust, want het was een hoop gesjouw, haha! Bij The Rocks kwamen we toevallig een marktje tegen, gezellig! We kregen alweer zin in de stroopwafels kruimels, totdat we beseften dat we in Australië zaten… Verderop speelde weer een bandje en hier hebben we nog eventjes gestaan. Inmiddels was het al 18:00 uur en begonnen onze maagjes te rammelen. Laat er nou net een paar meter verderop een Italiaan zitten. Hier hebben we gezellig een hapje gedaan. Daarna vond ik het wel weer mooi geweest en ging ik weer naar huis. Ik wist van te voren niet zo goed wat ik nou van Australia Day moest verwachten. Is het zoals onze Bevrijdingsdag? Ik had al wel in wat supermarktjes ‘verkleedspullen’ gezien voor Australia Day. Ik vraag me op dit moment nog steeds af waar dat allemaal gebleven is, want eigenlijk was er niemand ‘verkleed’. Ik heb het idee dat het meer gewoon als een vrije dag wordt gezien en de meeste zuipen zich rot, bizar! Dit bleek ook al wel in de bus. 3 vrouwen van rond de 60 jaar die straal bezopen waren. Natuurlijk moeten ze voor mij en naast mij gaan zitten. De vrouw naast mij begon (stink) chips (zo noemen wij dat toch, mam?) te eten. Eenmaal toen ze klaar was dacht ze haar hand even af te vegen aan haar knie, alleen was het mijn knie, gad-ver-damme. Ze hadden de grootste lol om niks. Ik hoop niet dat iemand heeft gedacht dat ik dáár bij hoorde…. Haha! Ik stuurde Julie een appje dat ik onderweg naar huis was. Ze stuurde terug dat The Bachelor bijna begon. Dit is onze vaste prik op dinsdag. Ik heb er voor moeten rennen, maar ik heb het gehaald. Gezellig! Daarna ben ik mijn bed ingedoken, want ik was super moe. Ik had verder het gevoel van weekend, maar moest natuurlijk gewoon weer aan het werk de volgende dag. Ik stond trouwens ook even stil bij het feit dat dit wel het leukste halfjaartje is om mee te maken. Kerst, Oud & Nieuw, zomervakantie kids, zomer enzovoort.

Woensdag hebben Jayden en ik weer een ‘oud en vertrouwd- dagje’ gehad. Lekker bij ons eigen strand en parkje, ook wel even lekker voor hem. De dag ging verder super snel. Donderdag was helaas weer een studeer dagje, maar dit was niet zo erg, want het was weer wat minder weer. Grappig dat ik voor mijn gevoel de ene dag nog toerist ben en de andere dag inwoner, omdat ik regelmaat krijg in dingen die ik doe.

Vrijdag stond ik zoals altijd vroeg op om weer te helpen met Jayden. Eenmaal daarna kon ik niet meer slapen, dus ben ik gaan sporten en vervolgens klaar gemaakt voor de dag. Ik was aan het bedenken wat ik ging doen, wat het leek er ’s ochtends vroeg op dat het slecht weer zou worden. Terwijl ik dit aan het bedenken was, stuurde Linda mij een appje dat ze met haar kindjes naar Dee Why Beach ging. Die moest ik natuurlijk wel even zien dan! Erg jammer dat we precies niet op de dagen als de ander werkt. Het weer was er veel beter opgeworden. Het was warm, maar het waaide hard, wat het erg comfortabel maakte! Eenmaal thuis zag ik veel donkere wolken. Na een tijdje volgde veel gedonder achter elkaar en heel af en toe een flits. Het was buiten helemaal grijs en na een tijdje begon het hard te regenen en bleek zelfs hagel te zijn. Rond 17 uur is het weer helemaal strak blauw met veel zon. Ik hoop dat jullie mijn kledingdilemma nu snappen… haha!

Zaterdag heb ik lekker op het strand kunnen chillen, want het weer was goed! ’s Avonds ben ik éindelijk wezen stappen, mocht wel na 3 maanden hier. Dean heeft me bij het bus station gedropt en vertelde me even heel leuk dat hij speciaal voor mij zijn Range Rover lager heeft gezet, zodat ik er niet meer uit hoef te ‘glijden’….. Thanks Dean! Erg fijn om te merken hoe veel je Hostparents om je geven als je op stap gaat. Natuurlijk heb ik me ook even bij mijn echte mama ‘gemeld’, zoals dat thuis ook altijd even moet, haha! Het uitgaan was erg leuk! Iedereen is zo sociaal hier in Australië en ten tweede begint het hier al rond 20:30 uur en is het meeste rond 2/3:00 uur dicht, was dit in Nederland maar zo! Ik heb een hele leuke avond gehad met Nadine, Paulien Jady en (een nieuw meisje) Danielle. Voor 20$ gingen we 4 clubs langs (soort kroegentocht), kreeg je 4 gratis drankjes en pizza, geen geld eigenlijk. Hele leuke avond gehad!

Zondag heb ik Linda haar, haar blauw mogen verven, ja echt, blauw. Kan ook weer van mijn bucketlist af, haha! Ik heb haar Hostparents ontmoet en het huis gezien, heav-en! Verder zijn we spontaan naar Bondi Beach geweest met wat biertjes. Dit was overigens een heel avontuur… Rond 14:00 uur namen we de bus en we waren er om 17:00 uur haha…. Het was erg druk op de weg. Vervolgens zag ik ineens letterlijk naast mij een wielrenner op de grond vallen en nog geen 2 seconde later raakte de achterkant van de bus (waar ik dus zat) een flinke hobbel, de wielrenner…. Gelukkig had hij alleen wat schrammetjes en was verder alles heel. Echter wilde hij toch de politie bellen en hij vertelde dat hij was gevallen door de bus. Ik wilde heel graag uitleggen wat er echt wat gebeurt, maar ik heb het maar laten gaan, geen zin in gezeik. Het duurde hierdoor allemaal nog langer. Eenmaal bij het station van Bondi aangekomen moesten Linda en ik nog een stukje lopen naar het strand. We liepen op een geven moment op een smal stukje stoep en ineens duwde (viel hij zelf, geen idee?) een jongen mij de weg op. Het scheelde echt een haar en ik lag zelf ook nog even onder een bus. Hoop getoeter en geschreeuw omheen, schrok me kapot en dat dus even na het ongeluk van ervoor. Ik heb denk ik de rest van de middag met een ‘achtbaangevoel’ rond gelopen. Natuurlijk konden Linda en ik het strand niet vinden, máár!!! Ik had wel gelijk qua richting, want ik was er zeker van dat we de andere kant op moesten, wat we dus uiteindelijk ook eigenlijk moesten. Gelukkig hebben we erg genoten en hebben we samen midden op een straat pizza van Domino’s gegeten, super romantisch, haha! Nu denk je dus, zondag avond, weinig mensen. De bus was super overvol tussen Linda en mij werd de grens getrokken en dus moest 1 van ons wachten. Gelukkig besloten 2 andere vrouwen toch te wachten bij degene die bij hun hoorde en ook niet mee mocht, hierdoor kon Linda (of ik) alsnog de bus in. De man naast mij had al een 1,5 uur staan wachten op een bus.

Nou, dat was wel weer een hoop avontuur dacht ik zo… Inmiddels is het 23:00 uur en moet ik echt gaan slapen, maar natuurlijk eerst nog even deze blog online plaatsen. Mijn huiswerk zal ik altijd braaf blijven doen!

Kus,
Iris