Living the dream

Hoi!

Maandag middag kwam Julie naar me toe omdat ze even met me wilde praten, natuurlijk schrok ik eerst even, maar ik wist stiekem wel dat het allemaal goed zit hier. Ze heeft denk ik wel 10 keer (letterlijk) gezegd hoe blij ze met me is, dus dat ik me totaal geen zorgen moest maken. Het enige wat ze wilde vragen was: of ik iets meer kan helpen met alle hulp rondom Jayden. Wasjes draaien, z’n kamer opgeruimd houden etc. Het lijkt mij meer dan logisch, want dit hoort gewoon bij het ‘au-pairen’, alleen had ik hiervoor heel veel geluk, haha! Het kost haar op dit moment te veel tijd, terwijl ze dan eindelijk vrije tijd heeft, want ze maken echt beide lange dagen. Vervolgens liet ze zien dat ze echt blij met me is omdat ze allemaal Nederlandse producten had gekocht, super lief.
’S Middags slaapt Jayden altijd van 12:00 uur tot 15:00 uur, dus dan heb ik een ‘break’. Helaas is het dan letterlijk midden in de nacht in Nederland, dus soms is het best saai. Zou leuker zijn als ik dan even wat mensen zou kunnen spreken. Laat nou net vandaag de oma van Wes online zijn op Facebook, gezellig!

Dinsdag avond kon ik niet zo goed slapen, dus ik was nog even aan het whappen met Wes. Zullen de zenuwen voor vrijdag wel zijn ;). Wes had denk ik al wel 23892303 keer gezegd dat ik moest gaan slapen (jaja, hij zorgt goed voor me, zelfs met zo’n 16.000 km verschil). Opeens belde Dean mij of ik toevallig nog wakker was (om 23:00 uur), want hij kon zijn sleutel niet vinden… na een avondje stappen :). Grappig, want hij belt /smst mij wel vaker als Julie niet opneemt.

(woensdag) 12:00 uur, Jayden ligt in bed. Met zijn speentje, bal, konijn en warme melk. Ik maak een lunch: 2 toastsmet avocado en gekookte eieren. Oops… Jayden huilt, snel naar boven. Zijn speentje is achter zijn bed gevallen, dus ik moet weer naar beneden om een nieuwe te pakken. Ik bedacht me dat hij misschien nog wat warme melk wilde, dus ging voor ik beneden was snel terug. Nee hij wilt geen melk, oke… normaal wel. Ik breng zijn speentje en wens hem fijne dromen. ‘Milk?’. Serieus? Oké. Ik haal nog wat warme melk voor hem, zodat hij daarna lekker kan gaan slapen. Ik ben weer beneden en vraag me af waar mijn lunch is gebleven. Bella de hond ligt op haar kussen, wat je normaal 3289023932 keer moet vragen (of mijn Australische uitspraak is gewoon niet goed genoeg?). Goed, Bella heeft lekker kunnen lunchen. Nu ik nog…

Ik moet trouwens zeggen dat deze 3 dagen zoveel beter waren dan vorige week. Het streng zijn is zo niet mij, maar wel zo wat hij even nodig had. We zitten nu weer op een goed balans en hij weet mijn grenzen nu nog beter. Fijn!

Donderdag heb ik zoals altijd in de ochtend en avond geholpen met Jayden. Verder heb ik me enorm uitgesloofd voor mijn hostfamily en mijn lieve Wes. Ik heb het hele huis schoongemaakt, zodat Wes thuis komt in een schoon huis. Verder heb ik lekker van Netflix kunnen genieten, ja soms is het warme weer te zwaar oké? Laat het nu maar snel morgen ochtend 09:30 uur zijn, want dan komt Wes aan!!!!!!!!!!

Wow….. wat was de vrijdag ochtend een lange ochtend. Aller eerst vertrokken we al om 06:20 uur richting de stad met Jayden, Julie en Dean. Wat betekende dat mijn wekker al om 05:00 uur ging ja. Jayden moest naar de dagopvang, Julie aan het werk en Dean eigenlijk ook. Dean en ik hebben eerst koffie (ik warme chocolademelk dan) gedronken, waarbij hij vervolgens toch nog even aan het werk ging. Ik heb dus van 07:30 uur tot 09:30 uur ‘moeten’ wachten (Wes had een uur vertraging), zodat we daarna door konden naar het vliegveld. Eindelijk waren we op het vliegveld en moesten we wachten tot Wes aankwam.

Het grappige was dat Dean, Wes eerder zag dan ik (OOPS, maar hey, ik ben klein volgens iedereen?!). Ik denk dat het eruit zag als een romantische film, want ik rende serieus (waarbij ik eerst bijna tegen Wes zijn karretje op liep, maar dat vergeten we gewoon) naar Wes toe (we vergeten ook mijn gil, die Wes gelukkig snel herkende). Het eerste wat Wes zei was: WOW jij bent bruin!(YES!). Vervolgens kwamen de bekende kusjes en knuffels natuurlijk. Dean wachtte op een afstandje…:) Dean zette ons af bij het huis en ging daarna wéér terug naar de stad, om weer aan het werk te gaan. Super fijn en lief dat hij ons kon brengen. Het was eigenlijk best gek om weer met Wes te zijn, ik kon het gewoon niet geloven! Het voelde zelfs even alsof we elkaar moesten leren kennen, maar dat zal morgen al wel weer weg zijn, haha! Ik heb Wes een rondleiding in het huis gegeven, we hebben zijn koffer uitgepakt (met bijna meer spullen voor mij, hahaha). Hij vertelde nog trouwens dat hij op het vliegveld een controle had en zijn koffer open moest doen, waarbij mijn rode hakken wel erg opvielen, awkward, voor hem dan. Na het uitpakken zijn we even naar de supermarkt geweest, want ik moest brood hebben en zo konden we gelijk wat producten halen die Wes nodig heeft. Vervolgens zijn we gaan lunchen en heeft hij natuurlijk meteen dé straat gezien (pitt water rd, waar ik altijd verdwaal) en het strand uiteraard. Hij had nog niet veel last gehad van zijn jetlag, maar nadat we even op de bank hadden gelegen wel… Julie en Dean kwamen thuis rond 18:30 uur en vroegen aan Wes of hij nog puf had om uit eten te gaan, daar zijn wij natuurlijk altijd wel voor in! Thuis zijn de cadeautjes gegeven en Jayden reageerde heel leuk op Wes. Ze hebben meteen samen de grootste lol gehad, heel fijn, maar vooral fijn om het te zien (heart-eyes). We hebben heerlijk gegeten en na een kopje thee bij ons thuis, zijn Wes en ik gaan slapen.

Wat was het heerlijk wakker worden de volgende ochtend! We hebben heerlijk uit kunnen slapen en zijn daarna naar de ‘mall’ geweest. Wes was namelijk z’n slippers vergeten hahaha (sorry, ik lach je niet uit schat). We hebben ook nog wat Christmas gifts kunnen shoppen. Na het shoppen zijn we rond eind van de middag naar North Curl Curl Beach geweest. Hier hebben we de wandeling (weer) gedaan en vonden we mijn W <3 I op de rotsen nog. Heerlijk moment was het! Ik voel me weer even helemaal 12; stapel verliefd. Ik kan gewoon niet geloven dat hij hier is, in het ongelooflijke mooie Australië. Ge-wel-dig!

Zondag ochtend hebben we ‘the finders keepers’ markt bezocht samen met Linda erbij. Het was een grote overdekte hal met heel veel hippie kraampjes, erg leuk! Vervolgens zou er verderop nog een Christmas markt zijn, maar ik denk dat dit zo’n 6 kraampjes waren en dat was het. Dit was dus best hilarisch, maar hey, we zijn er wel geweest. Verder zijn Wes en ik samen nog naar Opera House en Harbour Bridge geweest, want hier moesten we natuurlijk samen ook mee op de foto (sorry, not sorry Wes). Voor mij allemaal al bekende dingen, maar ik laat het met alle liefde aan Wes zien. Zondagavond zijn we nog uit eten geweest voor om ons 1 jarige- relatie te vieren, woehoe! (ja, dit was 28 november al, maar dat geeft niet. Altijd een goede reden....)

Vanaf aankomende week ga ik eens Wes zijn kinder-skills beoordelen. Moet zeggen dat Jayden al niet meer mijn hulp wilt, maar dat van Wes, dat Jayden regelmatig bij Wes op z’n schoot gaat zitten en dat hij wel ‘Wesley’ wilt zeggen, maar niet mijn naam. Ben niet jaloers hoor! Misschien een beetje vanwege de namen, maar dat is het wel. Heerlijk weg smelten…. Wes & kinderen………

Kus,
Iris