Feeling good!

Hoi!

De eerste 3 dagen van de week werk ik altijd. Dan ga ik meestal het ‘schema’ af en ben ik veel te vinden bij het parkje, strand en verschillende speeltuinen. Jayden en ik kunnen hier ons uren vermaken.

Erg leuke opmerking van Jayden... Ik vroeg aan hem of hij een 'nana" (banana) of apple wilde hebben. Vervolgens had ik het -inmiddels- 4 keer gevraagd, maar had hij iets te veel afleidingen. Uit reactie zei ik: koekoek?! Joehoe?! Waarop hij (eindelijk) reageerde: cookie?!....

Goed, Jayden is nog geen week 2 jaar jong, maar heeft de 'terrible 2' uitgevonden. Nee, dat klinkt te erg. Ik moest alleen deze week iets strenger zijn als de weken ervoor. Gelukkig merkte Dean en Julie dit zelf ook, dus het lag niet aan mij... Haha. Ondertussen heeft hij ook het woordje 'no' ontdekt, wat heel schattig klinkt met zijn accentje. Hij zegt dit rustig op alles en de hele dag, zelfs als ik vraag of hij 1000$ wilt, oké dat begrijpt hij niet, zelfs als ik vraag of hij een snoepje wil.

Woensdag had ik met Hannah en Adam (een au pair en ‘haar’ kindje) afgesproken. Dit is het zelfde au pair van de vorige playdate, haha. De jongens hebben het erg naar hun zin gehad op Curl Curl Beach. Wat een strand, zeg! Helaas zijn de wegen hier bijna niet te doen met een kinderwagen ( Ik zei het toch… Ik ben super fit! Nee, even zonder grappen, ik eet echt super gezond hier. Moet wel, want ze hebben eigenlijk nooit ongezond eten)…. Maar goed, toch zelf nog een keer de toerist uithangen. Té mooi! Woensdag kwam Julie thuis met boodschappen en een klein cadeautje voor mij. Super lief, check de foto maar.

Merk aan mezelf dat ik Wes iets meer mis vergeleken met de andere weken. Ik denk dat dit komt doordat hij nu echt bijna komt. Alle verliefde stelletjes om je heen vallen ineens op, etc. Ach, hoort erbij! Besef wel hoe blij ik met 'm ben. We hebben samen een lijst gemaakt met dingen die we hier willen doen! En ja, daar hoort ook Jayden zijn poep luier verschonen en de buggy omhoog duwen als het voor mij te zwaar wordt... Ben benieuwd of Wes slaagt voor zijn IsGoedMetKinderen-test. Stiekem weet ik het al.

Ooh, ÉN! Jayden heeft voor het eerst in zijn potje geplast. Julie en ik wilden samen een plannetje op zetten met stickers, maar hij was ons voor. Ik heb het de afgelopen dagen gewoon steeds geprobeerd. Van bang, naar een uur op het potje zitten en zingen, naar een minuscuul plasje. Het stelde niet veel voor, maar hey! Hij deed het wel. Volgens mij was ik blijer dan Julie en Dean, haha.... Zal wel een cultuur verschilletje zijn.

Over cultuur gesproken, het valt reuze mee. Ik vind de no worries mentaliteit, heerlijk. Ik zit natuurlijk ook in een grote stad, wat je toch snel vergelijkt met Europa. Er zijn wat kleine dingetjes in huis, met bijvoorbeeld opruimen (nou heb ik wel een papa die van opruimen houdt, waarvan ik merk dat ik het heb overgenomen. Wes wees maar blij, hoef je niks te doen later, nee you wish. Goed, ik dwaal af) en af en toe merk ik dat 'ouders' over het algemeen minder streng zijn. Hier heb ik het dan ook vaak over met alle Europeanen, grappig! Oh en tijden….. hoef je totaal geen rekening mee gehouden. Heb al wel eens gehad dat ik mijn wekker achterlijk vroeg ging, omdat ze om 06:00 weg moesten, maar vervolgens 06:45 uur weg gingen (nou is mijn eigen gezin Brusse ook vaak te laat, dus ik mag niet klagen). Ben ook wel eens eerder weg gegaan vanuit de stad, omdat ik het toch wel gezellig vind om met mijn hostfamily te eten in het weekend, waarbij we vervolgens 2 uur later pas echt gingen eten. Kwestie van wennen en misschien soort van egoïstisch worden.

Donderdag had ik afgesproken met Sophie om naar het strand te gaan, we kozen voor 13:00 uur zodat we lekker rustig aan konden doen op onze vrije dag. Op een geven moment kreeg ik ineens een whappje dat ze er al was en vroeg of ik ook al kon komen. Ik natuurlijk in de stress, omdat ik nog in mijn bed lag. Iets wat ik nog moet leren... Niet zo snel stressen als iets niet mogelijk is. Goed, uit eindelijk was ik er eerder, maar kon ik haar nergens vinden. Bleek dat ze met nog 2 andere meiden was en dat er nog 2 andere meiden onderweg waren. Ook iets wat ik nog kan leren, als er iets ineens veranderd, no stress. Klinkt het trouwens als een autist? Zou goed kunnen, maar ik ben nou eenmaal zo. Zal vast ook iets moois zijn.... Haha! Het waren gelukkige allemaal leuke meiden en er was zelfs een Nederlander. Helaas moest zij al vrij snel terug naar huis om weer te werken. Ik bleef over met Duitsers, die veel Duits spraken. Persoonlijk snap ik dat niet helemaal, dus heb ik gevraagd of ze misschien in het Engels konden praten. Hey! Iets geleerd! Gewoon vragen, huppakee. Peper in je reet, zoals papa dat altijd zegt. Uit eindelijk bleven we over met zijn 3e en kwamen we op het idee om vanavond te gaan stappen. Ik had daar ook wel zin in, want ik ben hier al een maand, maar nog niet wezen stappen. Ik gedoucht, aangekleed, gekookt, Jayden geholpen en ready voor de avond. Al gauw zei 1 van de meiden af vanwege geld en de ander stelde de bus en locatie een aantal keer uit en af… Uit eindelijk zei ze alsnog af, omdat ze moe was. Ik voelde me schuldig tegenover Dean, want hij zou me afzetten, wat dus ook 6 keer veranderde. Gelukkig begreep hij het. Jammer, zit ik hier dan met make up en party outfit op de bank. Klinkt vrij normaal, maar normaal liggen we met zijn alle zonder make up (ja, Dean ook, geintje), in onze pyjama en ik met mijn bril op. Ach, nog genoeg nachten.

Mijn vrijdag begon (nadat ik vanaf 06:00 uur had geholpen met Jayden) met een vrije lange Skype sessie samen met Wes, heul fijn! Wat ben ik blij dat Skype bestaat zeg, meneer Skype, bedankt! (Even gegoogled, Niklas Zennstrom is zijn naam;)). Uit eindelijk ben ik lekker lazy opgestaan. Trouwens, donderdag was het nog 40 graden en vrijdag was het 20 graden. Blijft warm hoor, want die ozonlaag hier is heel anders vergeleken in Nederland. Leek me wel de juiste dag om de toerist uit te hangen in Curl Curl Beach, zonder kinderwagen :). Allereerst heb ik Nadine mee gevraagd, omdat ik weet dat zij altijd (even) vrij is op vrijdag. Ze kon helaas niet mee, omdat het dan net krap zou worden met de tijd… Oeps, ja ik had rustig aan gedaan deze ochtend, haha. Ik ben in mijn eentje gegaan en ik moet eerlijk zeggen, voorheen zou ik dat echt niet kunnen. Heb eigenlijk altijd wel mensen om me heen nodig. Het was stiekem zelfs heerlijk. Gedachtes (nu helemaal) op 0, Marco Borsato Playlist (thanks dad) aan, wandeloutfit (sorry, niet mijn meest charming outfit, maar zit zo lekker), zonnebril en gaan. Ik kan ineens veel meer genieten van alle kleine dingen. Op een geven moment stond ik even ergens stil (letterlijk en figuurlijk), met uitzicht op Curl Curl Beach én toen ging er ineens een vlinder op mijn hand zitten, wauw… (voordat je verder leest, zet even het liedje Marco Borsato – Mooi, aan!) Dat luisterde ik op dat moment namelijk). Goed, 05:14 minuten verder ben je nu toch? Ik zal je even uit je zen momentje halen. Iedereen weet dat ik snel schrik, dus heb een aantal hartaanvalletjes gehad van hagedisjes, muizen en soms gewoon een blaadje dat bewoog. Ik leef nog! Deze week moest ik op vrijdag avond oppassen. Ze waren na 5 minuten alweer weg, omdat ze haast hadden. Ik had dus niet helemaal kunnen vragen of ik gewoon naar bed kon en tot hoe laat het ongeveer zou duren, etc. Achteraf mocht ik dus gewoon naar bed, want ze schrokken toen ik nog om 23:00 uur beneden zat, haha (normaal lig ik al 21:00 knockout in mijn bed). Natuurlijk was ik inmiddels over mijn slaap heen, dus het heeft even geduurd voordat ik kon slapen. Nou moet ik zeggen dat het tijdverschil tussen NL en mij ook niet helpt. Erg aantrekkelijk om iedereen nog even te spreken rond die tijd.

Op deze zaterdag stond al een tijdje de Blue Mountains tour met Linda op het programma. Om 06.30 uur zat ik in de bus en om 20.30 uur was ik weer thuis. Super lange dag, veel gewandeld (heb serieus spierpijn) op een hoog tempo vanwege de gids, maar wel leuk! We begonnen met het National Park waar ik verschillende dieren heb kunnen zien en aaien. Zo ook de bekende kangoeroes en koala’s, jeej! Vervolgens hadden we een stevige wandeling gemaakt door het bos. Helaas was het deze dag heel bewolkt, maar dit bleek in de bergen natuurlijk nog erger te zijn. Het was zo bewolkt dat je alleen maar wolken zag. Erg jammer, want het was toch 90$. Uit eindelijk hebben we de bekende Three Sisters nog geen 20 seconden gezien en alsnog wazige foto’s, maar hey, ze staan op de foto! Het miezerde ook, dus het was soms best eng om door de blubber over mini trapjes, op een hoog tempo, te lopen. Na de lunch zouden we nog een wandeling doen, waarbij je 10.000 treden op en af loopt, ik heb weer gesport! Ik twijfel op dit moment nog om de tour nog een keer te doen, vooral vanwege de 90$. Zaterdagavond hebben Wes en ik weer kunnen skypen want toen was het echt bij ons allebei 28 november, wat betekent dat we 1 jaar samen zijn. Ik had ervoor gezorgd dat er een pakketje aankwam deze dag. Een kleinigheidje, de rest vieren we natuurlijk in het mooie Australië! Ik heb nog 'even' (toch, Wes?) de slappe lach gehad... tot tranen toe ja, om z'n haar. Hij was natuurlijk wakker en nou zie ik dat vaker, maar zoals ik hem vandaag zag. Ten eerste was hij de nacht ervoor zwarte piet, dus was hij nog een soort gothic. Ten tweede kwam ik erachter dat zijn haar super grappig zat, boven op zijn hoofd, maar zo grappig dat hij leek op een vogels die je hier overal op straat ziet. Goed, ik denk dat je het had moeten zien. Je kon mij voor een paar uur weg dragen.

Zondag zou ik met Nadine afspreken, omdat zij toevallig naar Dee Why kwam met haar hostmum. Uit eindelijk is dit ook afgezegd… niet heel erg, ik vermaak me wel. Denk dat ik gewoon getest wordt deze week….. haha!

Tot volgende week weer!

Kus,
Iris