I'm never gonna lose the love for Australia

Hoi!

Maandag ben ik allereerst naar Manly geweest met Jayden. Hier is namelijk een zwembad dat heel wat warmer is dan degene in Dee Why. Na een aantal pogingen, durft Jayden daar wel te zwemmen. Afgelopen weken heeft hij veel het liedje ‘de wielen van de bus ’ geluisterd, dus hij vond dit keer het bus avontuur nog leuker dan leuk. ‘s Middags heb ik in mijn pauze gesport en daarna AIFS (mijn organisatie voor het au pairen) gemaild over de trip voor mama en mij. Zoveel zin in! Na Jayden zijn slaapje zijn we weer naar het park geweest. Blijf het grappig vinden dat je heel snel met mensen praat door kinderen. Of nou ja, hier in Australië gebeurt het snel praten met elkaar sowieso al. Ik kwam deze quote tegen: ‘Never make fun of someone who speaks broken English. It means they know another langauge’. Ik vond hem wel toepasselijk nadat een ‘vader’ vroeg of ik uit België kwam, vanwege mijn accent. Euh, hallo! Jullie Australiërs hebben gewoon een accent ja. Ik denk dat ik overigens zo’n 3 keer moest vragen om herhaling tijdens het gesprek. Sommige Australiërs kunnen zo onduidelijk praten…

Dinsdag begon ik de dag weer en zouden Julie en Dean naar werk gaan. Riley sliep nog even door, want hij zou vandaag met oma naar de bioscoop gaan. ’s Ochtends zijn we altijd soort van ‘samen’ aan het ontbijten. Jayden praat echt nog in babytaal, maar ik weet vaak wel wat hij bedoelt of zegt. Dit keer viel het Dean ook op en zei hij voor de grap dat ik nog beter babytaal spreek dan Australisch, heeft hij een punt… Vandaag ben ik samen met Linda en Jayden naar Sydney Festival geweest. Het festival is namelijk ook voor ‘families’. Linda moest eerst even wachten tot de schoonmaker klaar was, dus ik was iets eerder. Laat je nou net op het grasveld, naast het station, stoeltjes en tafeltjes hebben staan. Super leuk idee! Het is ook echt bedoeld om mensen te leren kennen. Ik heb lekker van het zonnetje genoten en Jayden vermaakte zich wel met zijn bal en auto op het gras. Een beeld vond hij ook erg interessant en noemde hij ‘daddy’. Ik heb het idee dat hij elke man gewoon daddy noemt aangezien hij mijn papa ook al daddy noemde. Nou zoals ik zei: de stoeltjes zijn om mensen te leren kennen. Zo raakte ik aan de praat met een vrouw op leeftijd. Ze vertelde me dat ze denkt dat de vogels (mega vogels, die gewoon rustig overal op straat rond lopen) uit China komen, omdat hier zoveel Chinezen zijn. Ik moest eigenlijk heel hard lachen, maar hield me in. Zo hebben wij een gesprek over Chinezen gehad, fun! Voor we het wisten was ‘da’ (Vertaling: Linda… zoals Jayden dat zegt) er alweer. Jammer genoeg viel het festival erg tegen en zijn we maar gaan wandelen bij ‘The Rocks’, zodat Jayden even kon steppen. Ondertussen is Jayden trouwens toe aan het ‘potje’, want hij zegt op dit moment wanneer hij wat doet (ook al hoeft hij dat niet te doen, want je ziet het wel aan zijn gezicht…). De eerste paar dagen vond hij het eng en hij zei elke keer ‘no’. Julie zou wat stickers regelen om hem te stimuleren. Maar hey, we geven niet op! We blijven het gewoon volhouden, al zit hij er op met zijn luier aan. Ik ben blij dat ik dit heb gedaan, want vandaag ging hij er op zitten zónder luier én zónder no. Julie stuurde mij even later een appje of ik een schoenmaat kon doorgeven, dus ik was even op zoek naar die juiste schoenen. Ik vroeg me af waar Jayden was gebleven, want hij zat nog 1 minuut ervoor naast me. Hij zat op het potje! Met zijn zwembroek nog aan, maar dat geeft niet. Vooruitgang! Nu nog een echt plasje. Ondertussen doe ik een poging om een Australisch accent te ontwikkelen. Jayden helpt me daarbij! Hij heeft 1 favoriete boek die hij altijd voorgelezen wilt hebben. Tádaaaa! Goede oefening voor mij!

Woensdag is één van mijn grootse nachtmerries uitgekomen. Jayden is zijn ‘bunny’ kwijt geraakt in 1 van de 239023230 winkels waar we in zijn geweest. Inmiddels weten jullie vast hoe belangrijk zijn konijntje voor hem is. Zo ook voor Julie overigens, want ze wilde deze knuffel bewaren voor later (vertelde ze me nadat ik vertelde ik dat Jayden hem was verloren…. Slik). Ik ben in alle winkels terug geweest, maar helaas… nergens te vinden. Heb de route die ik heb gelopen, 6 keer opnieuw gelopen, maar helaas, niks…. Nu maar mijn nummer overal achtergelaten en keihard duimen. Gelukkig is het een knuffel dat overal te koop is, dus kunnen we eventueel nog dezelfde nieuwe halen. Ik voel me enorm schuldig, maar ja, aan de andere kant kan ik er niks (meer) aan doen. Jayden heeft de hele weg gezegd: babba (konijn) gone, babba bye bye. Jup, you lost it Jayden… Oh, gone?! Yes, gone. We hebben er maar van gemaakt dat zijn konijn even op vakantie is en gaan dus binnenkort maar een nieuwe halen… Gelukkig ging zijn middagdutje zonder konijntje, prima. Ik heb even mijn frustraties eruit kunnen sporten daarna, haha! Eind van de middag kwam ik Sophie toevallig tegen in het parkje, zo blijf je afscheid nemen… en ik heb daar een dergelijk hekel aan! Ik vind het trouwens erg grappig dat ik ‘bekende’ tegen kom op straat, zo krijg je toch steeds meer het gevoel dat je hier inwoner bent. ‘s Avonds viel ik rond 19.30 uur al bijna in slaap op de bank, errug! Ik ben rond 20:00 uur mijn bed ingedoken en gaan slapen. Dat kon dan weer wel, want mijn wekker zou weer 5:00 uur gaan.

(donderdag) Ze moesten namelijk al om 05:45 uur weg. Ik denk dat ze uiteindelijk om 6:30 uur zijn vertrokken… haha. Ach, zo gaat dat hier in Aussie. ‘s Ochtends heb ik weer even met mijn Wesje kunnen skypen en verder heb ik weer lekker een was-draai-dagje, leer-dagje, uitzoek-reis-dagje en een chill-dagje gehad. Oh en ik kreeg zowat een hartaanval toen ik een heel eng beest zag. Ik ben echt nog nooit zo hard in mijn eentje geschrokken (lees: ik ging stuk om mezelf). Ik wilde de volgende was erin gooien en hoorde iets bewegen op de deurmat vanuit de garage (sorry deurmat dat ik je normaal uitscheld als ik met mijn blote voeten op jou loop, maar nu dank deurmat dat jij harde haartjes hebt, anders had ik het niet gemerkt!!!). Kijk, hagedisjes ben ik niet meer zo bang voor. Die lopen hier gewoon in onze tuin en schrikken van jou (of je staat erop in Indonesië, he pap?) Maar dit beest, waar ik de naam niet van weet, was echt mega. Het was een beest van zo’n 50 cm en je ziet ze normaal bij ons, veilig achter het glas, in de dierentuin. Oké, speciaal voor jullie research gedaan en advies gevraagd bij Nadine… Het heet: Baardagaam. Maar goed, ik wilde Julie dus halen (ze werkte thuis deze dag, omdat ze wat ziekjes is) om het te laten zien. Komen we daar dus terug, is het weg?!?!?!!? Oh en waar ik zo ineens nog even random aan dacht: Julie en Dean kopen nog steeds elke week, als standaard boodschappen, verschillende producten vanuit Nederland. Als je er zo over nadenkt, is het best gek… je bent op vakantie binnen Europa, maar je kan nergens hagelslag vinden. Zo ben je aan de andere kant van de wereld en daar hebben ze wel gewoon Nederlandse hagelslag. Donderdagavond heeft Dean mij overhoord met vragen over Australië, omdat het binnenkort Australia Day is.

Vrijdag stond (alweer) de Harbour Bridge belopen met Jenneke op het programma, maar helaas, ook deze dag regende het weer. Nu was het al zo vaak uitgesteld dat het ons wel leuk leek om samen te lunchen, zodat we elkaar wel gewoon zouden zien. Het was super gezellig, zelfs zo gezellig (we begonnen om 12 uur) dat we om 17:00 uur ineens besefte dat het al 17:00 uur was, haha! ‘s Avonds at ik onverwachts alleen, dus heb ik voor mezelf gekookt. Ik ging rond 21 uur mijn bed om nog even snel met Wes te skypen en om vervolgens te gaan slapen. Tijdens het skypen viel ik letterlijk half in slaap, maar het is zo verleidelijk om te blijven omdat iedereen langzaamaan wakker wordt. Uiteindelijk was ik natuurlijk alweer over mijn slaap heen (ja Wes, je had me nog zo gewaarschuwd). Achja, ik kon de volgende dag lekker uitslapen.

(Zaterdag) natuurlijk wanneer je kunt uitslapen word je heel vroeg wakker. Ik ben vervolgens om 09:00 uur maar gaan douchen. Deze dag had ik nog niks ingepland en appte ik Nadine en Linda wat hun plannen waren. Normaal ben ik nog al van het inplannen, maar dat probeer ik eens los te laten. Tot nu toe zijn de onverwachtse plannen het leukste geweest. Goed leermomentje ook! Ik ben ’s ochtends met Linda naar het winkelcentrum geweest voor wat dingetjes en om even lekker rond te snuffelen. Vooral snuffelen, want er wordt op dit moment hard gespaard voor de trip. Linda moest helaas alweer om 14:00 uur thuis zijn, omdat ze deze dag moest werken. Eenmaal thuis kwam ik de BAARDAGAAM wéér tegen!!! Dit keer kwam ik erachter doordat Bella zich als een gek gedroeg. Julie heeft de baardagaam weggejaagd met een handdoek. Ik raakte aan de praat met Nadine op whatsapp, ze was eigenlijk onderweg naar huis. Zo kregen we ineens het spontane plan om lekker een terras te pakken. Bij Dee Why Beach, want dit had ze nog niet (helemaal) gezien. Ik kon lekker lopend, want ja ja ik blijf het zeggen, het strand is 1 straat verder. Nadat ons maagje vol zat met wat voedsel en drinken zijn we op het strand gaan lopen. Dit keer zo ver dat ik eindelijk ‘de heuvel’ op ben geweest. Ik heb de heuvel natuurlijk allang gezien in deze 3 maanden, maar elke keer kwam het er niet van. Vaak kwam het zeewater ook te ver, dus kon je er niet langs. Een prachtig uitzicht was het! Kan ook mooi weer van de bucketlist af. Het was super gezellig en fijn om even gewandeld te kunnen hebben met natuurlijk fijne gesprekken.

Zondag heb ik eindelijk de Harbour Bridge belopen met Jenneke. Ik had niet verwacht dat de brug zó hoog zou zijn. Nu kun je ook echt helemaal bovenop de brug lopen, maar dat zou ik denk ik niet durven. Het is overigens ook bijna 300$ om dat te kunnen doen. Dit was al een erg mooi uitzicht! We waren sneller klaar dan verwacht, dus hebben nog even een drankje gedaan bij Australia Hotel. ‘s Avonds ben ik nog even met Riley en Bella naar het strand geweest. Ik zal vanavond heerlijk slapen. Ik blijf zó genieten van dit land, heerlijk!

(nog maar 12 zondagen mam…… woehoe!)

Kus,
Iris